Vatanım

Ben yavşan yaylasında doğdum.
Gözlerim alıç ağacını gördü ilk kez,
Kulaklarım sürülerin çıngırak seslerini…
Ellerim anamın gögüslerine,
Sonra da kıraç topraklara dokundu…

Çal dağına çöken kara bulutlardan üşüyerek,
Ümit ekilen tarlalarda kavrularak,
Harman olup rüzgarlarda savrularak
Ben yavşan yaylasında büyüdüm.

Orası benim.
İki yüzlülük, döneklik,
Yok, özümde benim.
Yerimde, yurdumda, vatanımda benim.

Atalarımda bu tutkuyla yaşadı,
Bu sevgiyle öldüler.
Ve umutlarıyla gömüldüler…

Onların,
Elleri nasırlı, yüzleri nurluydu.
Başları dik, hür ve onurluydu…

Sevgiyi katık yaptılar;
Yılların bitmeyen çilesine…
Bir avuç toprak, bir avuç suyla,
Yurt kurdular, Vatan dediler ve öldüler…

İbrahim Karaca